Bu sefer nerede kaldı diyebilirsiniz. Ya da zaten hep kalıyoruz da diyebilirsiniz. Bunun kasıtlı yapıldığını da düşünebilirsiniz. Fark etmez. Sonuçta Uluslar arası bir kuruluş ve tanınırlığı oldukça yüksek bir örgütten bahsediyoruz. Dünya basınsın özgürlüğü ile ilgili olarak biri rapor hazırlamışlar. Elbette bunları yaparken çeşitli verileri kullanarak değerlendirme yapmaktadırlar. En önemli ölçüt ise “Basın Özgürlük Endeksi” dir. Bu endekse göre karar verilerek ülkelerin basın özgürlüğüne ne kadar önem verdikleri ortaya çıkar. Buradan çıkan kararlara göre de devletlerin siyasi olarak yönlendirilmeleri söz konusu olur.

Bir ülkede basın özgür değilse zaten başka bir şeyin özgür olmasını beklemek anlamsızdır.  Eğer o ülkede hükümete yakın olan ya da onun yalakalığını yapanlar el üstünde tutuluyor, yalakalık yapmayarak doğruları konuşanlar ve yazanlar dışlanıyorsa, yazıları sebep gösterilmeden sonlandırılıyorsa buna basın özgürlüğü değil ancak totaliter devlet denir. Freedom House (Özgürlükler Evi) her yıl hazırladığı özgürlükle raporunda basın özgürlüğü konusunda geçen sene “kısmen özgür ülke” statüsüne sokmuştu. Ancak bu yıl hazırlanan raporda “özgür olmayan ülke” statüsünde yer almıştır. Diğer bir deyişle ülkemizde basın ölmüştür. Birilerinin istediği dışında haber yapılmaz bir şeyler yazılamaz denilmektedir.

Aynı kuruluş Dünya Özgürlükle Raporun da ise Türkiye’yi “kısmen özgür” ülke olarak tanımladı. İşin daha ilginç ve üzücü yanı ise ülkemiz için yapılan değerlendirme “Tedirgin Diktatörler, Sallanan Demokrasiler” başlığı altında verildi. Burada Türkiye’de özgürlüklerin her geçen gün geriye doğru gittiği, Cumhurbaşkanının baskıcı bir politika izlediğini belirmektedirler.  

Küresel özgürlük baskı altında başlığı altında ise dünya genelinde özgürlüklerde bir gerileme olduğu genel olarak diktatörlüğe doğru gidişin başladığı ifade edilmektedir. Hazırlanan raporda 86 ülke “özgür” olarak ifade edilirken, ülkemizin de içinde bulunduğu 59 ülke  “kısmen özgür” ve 50 ülke ise “özgür değil” tanımlamasına girmiştir.

Rapor incelendiğinde özellikle ülkemizdeki yolsuzlukların araştırılmadığı ve üzerinin örtüldüğü belirtilmiştir. Yapılan yolsuzlukların temel sorumlusunun yapanlardan çok başka alanlarda arandığı ve konunun çarpıtıldığı değerlendirmelerine yer verilmiştir. Ayrıca, Türkiye hükümetin yargıç ve savcıları atanması, terfi etmesi gibi konularda yoğun bir etkiye sahip olduğu yolsuzluk iddialarının ardından hükümetin binlerce polis, yargıç ve savcıyı oradan oraya sürdüğünü, mahkemelerde daha fazla gücü ele geçirmek için yeni yasalar çıkardığını, Türkiye’de yolsuzluğun hala büyük bir sorun olduğu belirtilmiştir. AK Parti hükümetinin, bu iddiaları reddederek suçu başka alanlara kaydırma gayreti içinde olduğu ifadeleri yer almıştır. Benzer şekilde çok sayıda aydın ve gazetecinin terör suçlaması ile gözaltına alındığı bazılarının ise AKP yandaşlarının saldırısına maruz kaldığı belirtildi.  

Türkiye’de son seçimlere de yer verilen raporda, Seçim sürecinde bazı usulsüzlükler olduğu öne sürüldü. Raporda, Cumhurbaşkanı Erdoğan açıkça AKP için kampanya yürüttüğü ve cumhurbaşkanının tarafsızlığını ihlal ettiğini raporlamışlardır. Buna ek olarak ta TRT’nin seçim sürecindeki yayın politikasının eleştirildiği raporda, bir devlet kanalı olan TRT’nin, AK parti hükümetinin yayın organı gibi çalıştığı, muhalefete ise çok kısıtlı zaman ayırdığı vurgulanmıştır.

Sonuç olarak yazılanlar bizim açımızdan hiçte iyi şeyler değildir. Şimdi “bize ne kardeşim” diyebilirsiniz. Ancak bunun sadece ülke içinde şov için ya da oy için söylersiniz. Ülke dışına çıkınca söyleyemezsiniz. Çünkü uluslar arası anlatmalara imza atan bir ülke olarak bu raporların bağlayıcılığı vardır. Ülkeler birbirleri ile yapacakları ilişkilerde bu raporları dikkate alırlar. Ülke olarak kendimize biraz çeki düzen vermezsek ki zor görünüyor dışarıdaki itibarımızın yok olacağını söyleyebiliriz.