Yine bir yılı tamamladık. Mutlu bir yıl geçirdiğimizi söylem ek isterdim ama bunun böyle olmadığını zaten sizler biliyorsunuz. Bitirdiğimiz yılı tanımlamak gerekseydi herhalde şu ana kadar yaşadığım en kötü yıllardan birisidir diyebilirim. 2016 bundan daha mı iyi olur bilemiyorum. Bu konuda pekte umudum yok açıkçası. Ama umut garibin ekmeği derler ya işte öyle…

2015 yılında;

Kan ve gözyaşı hiç eksik olmadı,

Ölüm çığlıkları eksik olmadı,

Havada barut kokusu gitmedi,

Dehşet dolu yolculuklar eksilmedi,

Nefes dahi almaktan utandığımız günler oldu,

Analar ağlamasın dendi, analar ağladı.

Babalar artık gülsün dendi, babalar ağladı.

Şehitler, şehitler, şehitler…

Adeta savaşın yaşandığı ve savaşın tahrip ettiği bir ülke görünümü aldık.

Teröristler ile müzakerenin aslında faydasının olmayacağını ağır bir şekilde öğrendik. İnşallah yöneticilerimiz de anlamışlardır.

Kendi halinde bir şekilde yaşayan ve yerleşik düzene sahip olan milyonlarca göçmen çeşitli ülkelere gönderildi. 3 milyon civarında kısımda ülkemize geldi yerleşti. Ülkemizin demografik yapısını ciddi anlamda değiştirdi.

Birde kendisini en Müslüman görenler oldu. Kendilerinden başkasını Müslüman olarak görmeyenler türedi. Hatta din adına iman adına katliamlar yaptılar. Utanmadan sıkılmadan çıkıp bunları savunmaya kalktılar.

Mecliste temsil edilen bütün partilerin aslında tek bir partiden ibaret olduklarını öğrendik. Aslında ülkeyi tek partinin yönettiğini bununda CHP, MHP ve HDP’nin el birliği ile destekledikleri AKP olduğunu gördük.

Sıfır sorun hedefindeyken sırf sorunlu bir ortamda yaşamaya başladık.

Etrafımızda dost kalmamışken birde Rusya ile kötü olduk.

Moda kelimelerimizde değişti

Darbeciler,

Paralelciler,

Savaş isteyenler,

Statükocular,

Büyümeyi engellemek isteyenler vs vs…

Birde konum değiştirenler oldu:

Dün açlıktan nefesi kokarken bu gün en lüks yerlerde konut alan ya da satanlarımız oldu,

Yeni yetme hortumcularımız ve taze taze yolsuzlarımız oldu,

Hele İsrail’in bizim dostumuz olduğunu öğrenmemiz ise bizi soka soktu, halen daha şoktan çıkmış değiliz.

AB’ye bir yalvarmadığımız kaldı. Gizli kapılar ardında o işi yapıyorsak bilmem görünen o ki sıkıntımız büyük.

Sorunlarımız çözüm beklerken yeni sorunlar ortay çıktı.

İşsizlik hızlanarak artmaya devam etti.

Yoksulluk azalması aksine artmaya devam etti.

Milli gelir düştü. Aynı zamanda milli gelirden alına payda düştü.

Büyüme yavaşladı.

Bütçe açığını ise hiç söylemeyeyim.

Adam kayırma arttı.

Adalet yerlerde geziniyor,

Muhalif olan gazetelere baskı her geçen gün biraz daha artıyor.

Yolsuzluklar arttı,

Hırsızlıklar arttı,

Nitelikli dolandırıcılık arttı,

Tecavüzler ve tecavüzcüler arttı,

İyi hizmetlerde kullanılacaksa hırsızlık günah değildir diyen din adamlarıyla tanıştık,

İyi hizmetlerde kullanılacaksa yolsuzluk günah değildir diyenler çoğaldı.

Allah ile aldatanlar arttı.

Milli düşünme kalmadı,

Dini düşünce kalmadı,

Aslında hiçbir şey kalmadı.

Yalanın arttığı,

Talanın arttığı,

Haksızlığın arttığı,

Bir yılı geride bıraktık.

Hırsız ama Müslüman diyenler çıktı,

Çalıyor ama çalışıyor diyenler oldu,

Tecavüz ediyor (İŞİD için) ama İslam’a hizmet ediyorlar diyenler oldu.

Yolsuzluk yapıyor ama herkes yapıyor diyerek İslam dinini kirletenler arttı. Çünkü yolsuzluk yapanlar Allahın ve dinin adını kullanıyorlardı.

Aslına bakarsanız hem milliyetimizden, hem dinimizden, hem karakterimizden çok şeyleri 2015’te bırakarak 2016’ya giriyoruz. Allah hayırlısını versin. Milletimize idrak edebime gücü versin. Makam ve para kaybetme korkusunun yerine kaybolan Allah korkusunu yerleştirsin.