"Bu dünyada hiç kimse kimsenin ev ödevini yapamaz, yapmamalı"

 Pasif agresiflik, mutlak korkaklık, salt şikâyetçilk,  daimi müteredditlik böyle bir şey
herhalde:

Habire el alemin “şeyiyle’’ gerdeğe girmeye çalışıyorsun.

Elini sıcak sudan soğuk suya sokmadan; geçtim elini taşın altına koymayı, tırnağını
çakılın altına doğru uzatmadan, bekliyorsun ki meseleler hallolsun.

Ohhh ne ala!

Kurtul Erdoğan’dan!

Şimdi milletçek umudumuzu (Twitter’da kıskaçladığımız) Amerikalı Savcı Bharara’ya ve
“yeryüzü fesadı’’ Rıza Sarraf 4 Nisan’da Miami’de hâkim karşısına çıktığında,
ortaya dökülüp saçılacaklara bağlamış vaziyetteyiz.

Bakalım bizim kıyılarımıza ne kadar vurabilecek Miami’deki davanın dalgaları?

Vurabilecek ve buradaki pisliğin bir kısmını olsun silip götürebilecek mi?

Despotizmin canımıza okuyan, esasında kumdan kalelerini yıkabilecek mi?

Efsanevi Lider 2 Nisan’da Maryland’deki “külliyesini’’ açıp dönecek yurduna. Davadan
önce burada yani sağ salim.

Bir külliyedir tutturdu; mümkün olsa dünyayı külliyeye boğacak!

Kendi külliyesi misali, kaçak olarak dikebilse daha da zevk alır.

Ama işte dünya (Ortadoğu dahi!) Efsanevi Liderin kadrini kıymetini anlamaktan uzak.

İzin vermiyorlar ki, külliyelesin ortalığı!

Efsanevi Liderin aranan yelkenlerini Neo- Osmanlıcılık rüzgarlarıyla şişirip şişirip
kaptığı başbakanlık koltuğuna yapışmış görünen Davutoğlu, acayip
dışavurumcu bir açıklama yaptı Perşembe pembe.

İlkokul öğretmeni bir müsamerede “Başbakan sen olacaksın’’ demişmiş Ahmetçiğe.

Hakikaten Türkiye müsameresinin başbakanı o!

Efsanevi Liderin ondan kurtulabilmek için yapmadığını bırakmadığına, tüm hakaret ve
eziyet bombardımanına rağmen Müsamere Başbakanın yapıştığı koltuğundan
kalkmadığına dair rivayetler ortalıkta uçuşuyor.

Ama burası rivayetler, yalanlamalar, dedikodular, palavralar ve komplo teorileri
toprakları.

Hakiki cesaretin esamesinin okunmadığı bu topraklarda herkes, Facebook ve Twitter
cengaverliğiyle, ona buna bok atıp kendini iyi hisssediyor: Takımdaşının kelini
kaşıyor.

Korkaklığımız ve dışardan gelebilecek baskılara, yaptırımlara, dalgalara bel bağlama
katsayımız o denli artmış vaziyette ki; Obama’yla ya da herhangi mühim bir
Amerikalı yetkiliyle görüşememe ihtimali Erdoğan’ın, bizim için aşırı önem
kazanmış vaziyette.

Obama görüşmeyi kabul etmedi mi  Efsaneviyle?

Yaşasıııııın! Ümit var öyleyse. Çıkmayan candan ümit kesilmez; değil mi?

Genelkurmay’ın “paralelin’’ kucağına oturup da darbe yapmayacağını ilan eden ‘sert’ ve acayip
açıklaması, ya da Erdoğan’ın Harp Akademileri Komutanlığına gidip yaptığı
subayları yıkayıp yağlama konuşması-İtiraf edelim, bir sürümüzün moralini acayip bozup “Yuh olsun askere!’’

kartopulanmasına neden oluyor.

Neden oluyor; zira Askeriyeden, Amerika’dan, Bharara’dan, Beyaz Atlı Prensten, 7
Uyuyanlardan bir şeyler, bir şeyler bekliyoruz.

Biz hiç bir şey yapmayalım; tuzumuz her daim kuru kalsın, hiç bir şeyimizi riske
atmayalım, hiçbir halta yaramayalım-

Ama 7 Erenler, ya da Amerika, ya da Askeriye, ya da Dış Konjonktür, ya da birileri,
bir şeyler kurtarsın bizi içinde debelendiğimiz (ve vırrrr, vırrrrr, vırrrrr şikayet
ettiğimiz) bu durumdan işte.

'Armut Piş Ağzıma Düş’çülük hiçbir zaman bu kadar banal olmamıştı!

Erdoğan’ın kendini Dünya Çapında Lider olarak (en çok da kendine!) kakalayabilmek için
büyük ümitlerle çıktığı

Amerika gezisinde

Brookings Enstitüsünde yapacağı konuşma ve akabinde sorulacak soruları, nefesimizi
tutmuş, bekliyorduk ki;

Aa,konuşmadan bir gün önce, soruların kağıtlara yazılıp moderatöre teslim
edileceğini ve buradan bir seçmece  (karpuz) yapılacağını ilan etti
Brookings Enstitüsü.

Yani yüz yıllık Brookings, bir nevi baş eğmiş oldu bizim Efsaneviye!

Gel de Türkiye’de karalar bağlama. Twitter’da ağlama.

Zira Enstitünün Başkanı Talbott feci mühim bir şahsiyet ve Hillary Clinton Başkan
seçilirse, Dışişleri Bakanı olması bekleniyor ABD’nin. 2013’de bu Enstitüde soruları Normal Yollarla almış Erdoğan. Daha normalken.

Haberdar’daki konuyla alakalı yazısında, İlhan Tanır’ın şu satırlarına yer vermeme müsaade
edin: “Çok ciddi sayıdaki demokrat Türkiye vatandaşının Talbott’u gelecekte
nasıl hatırlayacakları da, bu mülakatla ilgili görülüyor.’’

Yani eşeği saldım çayıra, Amerika bizi kayıra psikolojisi, o bizi kayıra / bu bizi
kayıra psikolojisi tavan yapmış vaziyette.

Kendi eşeğimizi (adı :Türkiye Demokrasisi) kendimiz bakıp büyütüp üstüne binip
evimize, tarlamıza gidebilecek yetkinlik, irade, çalışkanlık, kararlılık ve
cesarette değiliz zira.

2013de Efsanevi Erdoğan Brookings’de konuşma yaptığında ruhumuz duydu mu?

Yooo, ne umurumuz oldu, ne ruhumuz duydu.

Ama şimdi kaybettiğimiz eşeğimizi geri getirsin diye, her çeşit farklı güce ağır
umut bağlamış olduğumuzdan

Bu konuşma, aman Ya rabbim! Nasıl da mühim bir hal aldı. Holding

Başkanı bir işkadınımızın Enstitüye Erdoğan’ı rica minnet kabul ettirdiği
(sonradan yalanlanan!) haberi de dahil,

Brookings’le yatıp Brookings’le kalkacak kadar patetik vaziyetteyiz.

Nasıl Askeri Vesayet günlerinde Genelkurmay Başkanlarının hapşırıp yan bakmalarıyla
yatıp kalkarsak, pozisyon alıp arazi olursak; aynen öyle.

Bu dünyada hiç kimse kimsenin ev ödevini yapamaz, yapmamalı.

Oysa Türkiye’de çok yaygın bir alışkanlık, özellikle ilkokul çocuklarının ödevlerini
annelerin, babaların yapmaları.

Bu nedenle de ne ödevler azalıyor yıllar içinde, ne de o ödev yığması bir halta
yarıyor.

Bir alışkanlık kesp etmişiz anlaşılan: Demokrasi Ödevimizi yapmayalım,
terlemeyelim, bunalmayalım, fedakarca ve cesaretle sokaklara dökülmeyelim,
hiçbir ders almayalım-

Askeriye Amcamız okulda torpil yapsın, ABD büyüğümüz müdürü arasın, AB tanışımız öğretmene
rica etsin, elektrikler kesilsin, sular akmasın, misafir gelsin

Milletler hak ettikleri şekilde yönetiliyorlar belki de. O korkunç sözdeki gibi.

Ödevlerini asla yapmayan, el alemin şeyiyle gerdeğe giren, taş üstüne - bir zahmet- bir
muhalefet taşı koymayanların ülkelerinde, korkarım, maalesef; durumlar böyle.

04 Nisan 2016 

Perihan Mağden 

http://www.t24.com.tr