Barzani’yi tanımayanınız yoktur. Küçükten büyüğe 20 yaşını aşmış herkes bilir ki, Barzani babasından almış olduğu bölücülük mesleğini halen daha sürdüren ve Türkiye’nin bölünmesi ve parçalanması için her türlü gayreti gösteren birisidir. Bundan bir kaç yıl öncesine kadar televizyonlarda çıkıp adeta Türkiye’ye meydan okur ve tehditler savururdu. Günümüzde de tehditler savurmaya devam ediyor. PKK terör örgütünü destekliyor. Örgüte her türlü yardımı yapıyor. Toplantılarda PKK’yı desteklediğini açıkça beyan ediyor. Ancak bakmayın siz basın ve yayın organlarında bunların verilmediğine. Ülkede sansürleme yok ama otokontrol olarak ifade edilen bir sistem devredir. Bu da basın ve yayın organlarının acaba yazarsak ya da söylersek başımıza bela alır mıyız şeklindeki düşüncenin vermiş olduğu psikolojik baskıdır. Her neyse biz yine Barzani teröristi ile devam edelim. Bu kişi geçtiğimiz haftalarda AKP kongresinde şeref misafiri olarak davet edildi. Burada binlerce kişi kalktı ve bu kişiyi “Türkiye seninle gurur duyuyor” diyerek dakikalarca alkışladı. Alkışlayan kongreye katılan delegeler. Alkışlanan ise teröristlerin en büyük destekçilerinden Barzani.

Alkışlayanlara sormak gerekiyor:  her gün ülkenin bir tarafında şehit verilirken dili tutulanlar kimler. Şehitlerin ateş olarak düştüğü ana ocaklarına hiç gidip gördünüz mü? İş makinelerini yakan Doğu ve Güneydoğudaki Türkleri soy kırıma uğratan göçe zorlayanlar kimler. Terör eylemleri yapanlar işlerini bitirdikten sonra Irak topraklarına kaçarlarken neden kimsenin sesi çıkmıyor.  Barzani ve adamlarının Kuzey Irak’taki devletin başbakanı olduğu biliniyor. Bunda da en büyük katkıyı Türkiye’nin yaptığı biliniyor. Ama bütün bunlara rağmen bu kişi ile gurur duymak gerekiyor mu? Türkiye’nin Güneydoğusu için “Kuzey Kürdistan” diyen birisini alkışlarken hiç rahatsızlık duymadınız mı?.Yüreğiniz bir miktar dahi olsa acımadı mı?. Terör örgütü askerlerimizi şehit ederken, Barzani’yi niye kürsünüzde konuşturuyorsunuz? Ayrıca, gerekirse Abdullah Öcalan’la görüşülebilir diyorsunuz. 

Gelelim bazı bürokratların o bana göre utanç verici konuşmalarına. Hele biri var ki gerçekten akılıma geldikçe aynı ülkede yaşadığımızdan dolayı utanıyorum. Bu kişi gerçekten ne konuştuğunu biliyor da mı konuşuyor yoksa birileri eline yazı verdide mi okuyor. Onu tam anlamış değilim. Ama bir emniyet müdürümüzün hem de öyle kritik bir yerin emniyet müdürünün bu tür konuşması gerçekten çok vahim. Kendisini kınıyorum. Bizler ancak ülkesi için şehit olanlara ağlarız teröristlere değil. Ağlamak istiyorsanız buyurun sizler ağlayın. Ağlayabildiğiniz kadar ağlayın ama bizler asla ağlamayacağız. Ülkenin ekmeğini yiyen, suyunu içen ama dönüp bu ülkeye küfreden, bu ülkeye ihanet edenlerin arkasından ağlamayacağız.

Yaklaşık 30 yıldır ocaklar söndüren, ülkenin büyüyüp gelişmesine ve kardeşçe yaşanmasına engel olanlara yaptıkları açıklamalarıyla sahip çıkanların nerede ve kimin yanında olduklarını açıklamaları gerekmektedir. Ya devletimizden, milletimizden yana ya da terör örgütünden yana olabilirsiniz. Arasında bir yerle olma şansınız olamaz. Siz şehit olanların ailelerinin vermiş olduğu vergilerle maaş alıyorsunuz. Teröristler ve terörist aileleri zaten vergi vermiyorlar. Elektriğe, suya para ödemiyorlar. Onların bir kuruşluk katkısı olmayan maaşınızla terörist ailelerine ağlamayan insan olmaza şeklinde konuşamazsınız. Eğer konuşacaksanız istifa edin ve siyasete girin. Siz ve sizin gibilerin siyaset yapacağı çok yer var Eminim ilk seçimde de milletvekili adayı olabilirsiniz. Ülkemizin içinden geçmiş olduğu bu kritik süreçte gerek siyasi iktidar, gerekse siyasi iktidarın uzantısı olan bürokratların söylemlerine azami ölçüde dikkat etmeleri gerekir. Bürokratların duygusal düşünme ya da bir tarafı tutma gibi lükskleri olmamalıdır. Milletin arasını açabilecek nifak tohumları saçan açıklamalardan kaçınmaları gerekir. Polislerimize, askerlerimize, savunmasız vatandaşlarımıza kurşun sıkanlara üzülmemizi ve ağlamamızı bekleyenler olsa olsa Kandil ve İmralı ile aynı düşünenlerdir.  

Bu yazıyı yazdığımdan beri uzun zaman geçti. Ancak yayınlatmamıştım. Ancak görünen o ki Barzani sevgisi birilerinin gönlüne taht kurmuştur. Böylesi biri ne olursa olsun benim için bir kıymeti ve değeri yoktur. Teröristlere her türlü yardımı yaparak askerlerimizi katledenlerin bize verecekleri sadece bir değer vardır. O da acı’dır. Barzani’yi alkışlamak bu açıyı alkışlamaktır. Barzani’yi alkışlamak aynı zamanda yaşadığımız acıları ve eziyetleri kabullenmektir. Be bu kişiyi alkışlamak çektiğimiz ya da çekeceğimiz acıları haklı göstermektir.