Başlık olarak kullandığım cümlecik aslında bir kitap ismi. Başlık oldukça dikkat çekiciydi. Alıp biraz incelediğimde okumam gerektiğini düşündüm ve alıp okudum. Okuyunca gerçekten olaylara bakış açınız değişmeye başlıyor. Kitap içinde anlatılanlar 30 yıldan fazlasını gazetecilik mesleğine vermiş ve çok sayıda basın kuruluşunda çalışmış olan Sabahattin Önkibarın anılarından oluşuyordu. Yazar hakkında söyleyecek bir şeyim yok. Ancak kitap hakkında söyleyeceklerim var.

Kitapta okudukça daha anlamlı geliyor. Özellikle zamanında algılamakta zorlandığımız ve anlamlandırmadığımız bazı konuların anlaşılmasında yardımcı oluyor. Kitapta anlatılan ve özelikle vurgulanması gereken birkaç yer hakkında bilgiyi aktarıyorum;

-Cemaatlere göre kim iktidar ya da başbakan olursa evliyalık makamı onundur. Cemaatlerin pek çoğu durakta yani muhalefet bekleme ve amblemi ne olursa olsun iktidar otobüsüne biner.

-Cemaatler ticari olarak ne kadar büyüdülerse İslami olarak o kadar esnediklerini ve ihtiyaca göre içtihat yaptıklarını,

-Cemaatlerin iyi bir şey yapınca kendi kerametleri ancak kötü bir iş ya da başarısızlık olunca da Allaha işi havale ettiklerini,

-Siyasal İslamcıların en önemli özelliklerinden birisinin takiyyeci olmaları ve yalan söylemeleri olduğunu,

-Türk Silahlı Kuvvetleri ile ilgili olarak bu kurumun bir hafızası hatta stratejisinin olmadığını,

-Cemaatlerde başarılı olabilmek için birinci maddenin ağabeylerinin ya da hocaların yaptıkları her şeye pek demeleri olduğunu,

-Tuğrul Türkeş’in okuldayken ülkücülerden hiç hoşlanmadığını ve “babamın komandoları” diyerek onlarla dalga geçtiğini,

-Uyuşturucu bağlamında pek çok devlet görevlisinin o çarkın içinde olduğunun yaygın bir iddia olduğunu ama ne hikmetse kimsenin bu iddiayı araştırmadığını,

-Cemaatlerin tamamına yakınında olan teme inancın, şeyhlerinin Allah’ın ya da Peygamberin yeryüzündeki temsilcileri olduklarını ve asla hata yapmayacaklarını,

-Cemaatlerin paranın gücünü ve kadını keşfettikten sonra nasıl savrulduklarını,

-Bazı cemaatlere göre iaşesini sağladığın kadının dinen haram olmaktan çıktığını,

-Tayyip Erdoğan ile Abdullah Gül’ün Dünya Yahudi Konseyi Başkanı ile neden gizli görüştüklerini,

-Demokrasi bizim için bir tramvaydır diyen siyasetçilerin nasıl önlerinin açıldığını,

-Bazı yazılı ve görsel medya organlarının neden iktidar partisine kayıtsız ve şartsız destek verdiklerini,

-Cemaatlerin çoğunda İslam’ın kendi şeyhlerinin söyledikleri olduğunu ve bunun dışındakilere kesinlikle neden inanmadıklarını,

-Emperyalistlerin yayılma aracı olarak İslam’ı kullandıklarını,

-Devlet içinde üç farklı devletin olduğunu ve bunlarında Tayyip, Cemaat ve Apo devletleri olduğunu,

-Yurt dışında açılan cemaat okullarının Amerikan ve Musevi lobilerinin desteklediğini,

Kitapta ayrıntılı bir şekilde açıklamaktadır. Burada eri gelmişken bir açıklama daha yapmam gerekiyor. Sayın Önkibar’ı yıllardan çocukluk yıllarımızdan beri okurum. Kendisine zamanında çok kızardım. Sebep olarak ta kayıtsız ve şartsız Demirel hayranı olması nedeniyledir. Ancak kitabı okuyunca bunun nedenini de anladım. Ölümle yaşama arasındaki bir noktada yanınızda sadece bir kişi olursa ve size her konuda destek verirse ona bakışınız daha farklı oluyor. Hata yapsa da o gün yaptıkları gözünüzün önüne geldiği için yapılanları görmez oluyorsunuz. Bu sevgi biraz abartılsa da boşuna olmadığını anlıyorsunuz.