Dün Türkiye’nin başkenti Ankara’da yaşanan olan tam bir vahşettir. 100’ün üzerinde önlün ve 300 civarında yaralı olduğu ifade ediliyor. Kınamak bana göre yetersizdir. Gösteri yapanların orada ne için bulunduklarını bir tarafa bırakırsak gerçekten söylenecek kelime bulmakta zorlanıyorum. Ülkemizin içinde bulunduğu durum dikkate alındığında birilerinin batağın tamda kenarında olan bizleri batağın dibine itmeye çalıştıkları anlaşılıyor. Burada suçlu aramak gerekirse en büyük suç elbette iktidar partisinindir. 13 yıldır tek başına iktidar olmak aslında büyük bir nimettir. Arkanıza aldığınız büyük güç ile istediğinizi yapabilirsiniz. Hatta yapmamanız gerekenleri bile bir şekilde birilerinin gazına gelerek yapabilirsiniz. Ancak sonuçlarına da katlanmak gerekir. İktidarın en büyük sorunu sonuç olumlu olunca göğsünü gererek kabul emek, ancak sonuçlar kötü olunca da birilerini suçlayarak ortadan çekilmek oluyor. Ama artık bunun bir işe yaramayacağı açıkça görülüyor. Oynanan oyun büyük ve bunu günümüzün iktidarı anlayamıyor. Buna çözüm üretemiyor. Gerçi üretmesini beklemek beklide yanlış nedenine gelince;

13 yıldır iktidar olanlar aslına bakılırsa tam bir iktidar sarhoşluğu ile körlük yaşadıklarını görüyoruz. İstediklerini görmek ve istemediklerini görmemek gibi bir hastalıkları olduğu görülüyor.

Herkes bu iktidarı kandırabiliyor. Bu konuda ciddi zafiyetleri ver. Esat kandırıyor, cemaat kandırıyor, Pkk kandırıyor, Teöröist başı kandırıyor, Obama kandırıyor, Avrupa birliği kandırıyor. Yani kandırmayan kimse kalmamış. Belki de birileri hala daha kandırmaya devam ediyor.

“Stratejik derinlik” adı altında dış politikamız tam bir çöküntü içinde. Stratejik derinlikte adeta boğulmak üzereyiz. Stratejik derinlikten ne anladıklarını kitabı okuyunca ve yapılanları görünce daha iyi anlıyor ve “değerli yalnızlımıza” sarılıyoruz. Hatta derinlikli stratejinin ülkemizi nasıl bir stratejik vahamete götürebildiğini açıkça yaşayabiliyoruz.

Dünyanın hiçbir yerinde silah bırakmayan teröristler ile masaya oturulmaz. Öncelikle silahları bırakması istenir. Ama ne hikmetse bu iktidar bunu yapmadı. Silahlı terör örgütü ile birlikte başta Oslo olmak üzere anlaşmalar yaptı. Ülkemizin bir bölümünü terör örgütüne teslim etti.

Terör örgütünün mahkemeler kurmasına ve vatandaşların oradaki mahkemelerde yargılanmalarına göz yumdu.

Aynı şekilde örgüt mahkemelerin yanında mali durumuna süreklilik kazandırabilmek için vergi daireleri kurdu. Vergi toplarken devlet olarak seyredildi.

Ülkenin hayat damarı olan karayolları ise daha vahim bir hale geldi. Karayolları terör örgütünün kontrolüne bırakıldı. Hatırlayın Bingöl Diyarbakır karayolu bir ay kapalı kaldı. Zorla açılabildi. Tunceli’nin yolları ise hala kapalı.

Teröristler ayrı bir devlet kumuş edaları ile ortalıkta dolaşıp istediklerini yaparlarken boş durmayarak ölen arkadaşları içi “şehitlik” ler yapmaya ve bunu tören yaparak açmaya başladılar. Sayılarını tam olarak bilmiyoruz ama çok sayıda şehitlik açtıklarını biliyoruz. 

Pkk’nın kuruluş yıldönümü büyük törenler altında kutlandı. Bu kutlamalara barış süreci adı altında devletten katılanlar oldu mu bilemiyorum. Ancak katılanlar olduysa da şaşırmayacağım.

Yine aynı şekilde terörist başının yaş günü kutlamaları ve şenlik adı altında yapmış oldukları kutlamalar halen daha unutulmadı.

Bunların hepsini iktidar seyretti. Ama olan gencecik çocuklarımıza oldu. Halen daha da olmaya devam ediyor.

Bu nereye kadar gider bilemiyoruz. Ama bunun sorumlusu ya da sorumluları olmalıdır. Terörist ile aynı masaya oturanların bunun hesabını vermeleri gerekir. Sorumluluğu birilerinin üstüne atarak kaçmak olmaz. Çünkü silah bırakmayanlar ile masaya oturulmaz. Teröriste güvenilmez. Elbette arka planında yapacağınız B planınız yoksa. Varsa bir şey diyemem. Anlaşılan ülke olarak bizim hiçbir planımız yok. Birilerinin ortay attığı planı uyguluyoruz gibi duruyor. Onların bunun için B planları var mı zaman içinde göreceğiz. Ancak ülke olarak büyük zarar görüyoruz ve Allah korusun ama görmeye de devam edeceğe benziyoruz.